Opis usługi
Wścieklizna to śmiertelna choroba wirusowa przenoszona przez zwierzęta, najczęściej dzikie, rzadziej domowe. Skutecznym sposobem na ochronę przed zakażeniem jest szczepionka przeciw wściekliźnie.
W Polsce wścieklizna występuje głównie u dzikich zwierząt – wiewiórek, lisów, łasic i nietoperzy, rzadziej u niezaszczepionych zwierząt domowych. Ze względu na szeroko zakrojony program profilaktyki od wielu lat nie zanotowano w naszym kraju zachorowań wśród ludzi (do zakażenia może dość przez oślinienie lub pokąsanie przez chore zwierzę). Ostatni zgon spowodowany wścieklizną zanotowano w 2002 r. – mimo to należy uważać, bo na wściekliznę nie ma leków, a każde zachorowanie u człowieka kończy się śmiercią.
Wścieklizna – co trzeba wiedzieć?
W pierwszym etapie po ugryzieniu/oślinieniu przez zakażone wścieklizną zwierzę u człowieka występuje ból głowy, rozdrażnienie i utrata apetytu. W miejscu ukąszenia bywa odczuwane mrowienie. W zaawansowanym stadium choroby pojawiają się światłowstręt, wodowstręt, napady szału, a w końcu zapalenie mózgu i porażenie nerwów prowadzące do śmierci.
Szczepionka przeciw wściekliźnie – wskazania
Szczepienie na wściekliznę wykonuje się profilaktycznie oraz poekspozycyjnie. Profilaktycznie jest ono zalecane u:
- studentów weterynarii i weterynarzy,
- leśników,
- myśliwych,
- pracowników schronisk dla zwierząt i ogrodów zoologicznych,
- osób często podróżujących do egzotycznych rejonów świata, gdzie mogą mieć kontakt z żyjącymi dziko zwierzętami.
Szczepionka na wściekliznę jest stosowana również po ekspozycji, a więc w sytuacji, gdy człowiek zostaje pogryziony przez dzikie zwierzę, zwierzę bezpańskie lub zwierzę domowe, w przypadku którego nie można stwierdzić, czy było szczepione przeciw wściekliźnie. Wówczas szczepienie ma na celu niedopuszczenie do rozwoju choroby.
Szczepienie przeciw wściekliźnie – przeciwwskazanie
Szczepionka na wściekliznę nie powinna być podawana profilaktycznie osobom z bardzo silnymi reakcjami alergicznymi na którykolwiek ze składników preparatu. Szczepienie należy przełożyć, jeśli w jego terminie u pacjenta występuje infekcja/choroba przebiegająca z gorączką.
Po narażeniu na zakażenie nie ma przeciwwskazań do szczepienia przeciw wściekliźnie.
Wścieklizna – szczepionka: jak przebiega?
Profilaktyczne szczepienie przeciw wściekliźnie jest podawane w trzech dawkach – druga 7 dni po pierwszej i trzecia 21-28 dni po pierwszej. Dawkę uzupełniającą podaje się 12 miesięcy po pierwszym szczepieniu, a dawki przypominające – co 5 lat.
Poekspozycyjna szczepionka na wściekliznę jest podawana w pięciu dawkach w schemacie 0-3-7-14-28 dni. Odporność utrzymuje się przez kilka lat.
Szczepionka przeciw wściekliźnie może być wykonywana zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Aplikuje się ją domięśniowo – w mięsień naramienny u dorosłych lub w przednio-boczną część mięśnia udowego u dzieci.